واقع بینی در دوران جوانی

این تمایل در بیشتر ما وجود دارد که کسالت و تنبلی خود را نادیده گرفته و شکست در کارها را به گردن دیگران و یا پیشامدها میاندازیم و نواقص و معایب خود را به حساب نیاورده و در صدد بر طرف کردن آن نیز نمی باشیم.
تجربه نشان داده است که ما همیشه مایل هستیم کارها را آن طور که دلمان میخواهد ، ببینیم ، نه آن طور که هستند. دوست نداریم دربارهٔ معایب و نقص های خودمان اندکی بیندیشیم ، در حالی که تفکر در این باره موجب جلوگیری از تکرار خطا در کارهای بعدی ما خواهد شد . با این بینش هر روز که از عمرمان میگذرد ، یک قدم در جهت کمال و بی نقصی به پیش می نهیم. به همین جهت است که حضرت علی(ع) می فرماید: شناخت خویش بالاترین و سودمندترین شناخت هاست و حتی شناخت آفریدگار جهان را منوط به شناخت خود دانسته اند ، زیرا تا انسان خود را نشناسد و انگیزه ها و خواسته های درونی خویش را بطور صحیحی تحلیل نکند و با هدف آفرینش در این جهان آشنا نگردد، نمی تواند مسائل زندگی خود را به طرز درستی ارزیابی کند و درباره آنها قضاوت و انتخاب صحیحی داشته باشد.
اگر شما به عنوان یک جوان در مورد دوران بلوغ که یکی از مهمترین و حساس ترین دوران زندگی شماست آگاهی پیدا کنید و بدانید که چه تغییرهایی در وجود شما و هم سالانتان رخ می دهد، آن وقت سپری کردن این دوران بحرانی برای شما بسیار آسان خواهد بود.
مهمترین ویژگی های این دوران ، بروز تمایلات جنسی است. ندانستن و آگاه نبودن در این مسائل ، ضامن گناه نکردن و پاک ماندن نیست .
اگر جوان به طرز واقع بینانه ای و از طریق یک منبع صلاحیت دار با مسائل کلی بلوغ و حتی مسائل تولید نسل که مبدأ آفرینش ، آن را در موجودات عالم ، اعم از انسان ها و حیوانات و نباتات، جهت حفظ و بقای نسلشان قرار داده است بطور منطقی و طبیعی آشنا شود ، امکان بروز انحراف در او کاهش مییابد .
از طرفی ، جوان باید در این دوران حساس و بحرانی ، قدر جوانی اش را بداند و افکار خود را مشغول کنجکاوی های ناآگاهانه و انحراف آمیز دربارهٔ مسائل جنسی ننماید ، زیرا جستجوی بیش از حد در این باره ، زمینهٔ وسوسه های شیطانی را در وجود وی فراهم آورده و ادامه تحصیل و زندگی متعال و طبیعی او را با دشواری و سرگردانی رو به رو می سازد و در نتیجه ، استعدادهای سرشار و نیروی شاداب جوانی را هدر میدهد .