قدردانی تو هر مرحله از زندگی با حال خوب همراهه . اینکه قدر سلامتی ت رو بدونی ، قدر دوست داشتنی های زندگیت رو بدونی ، قدر کارهایی که برات میکنن رو بدونی و بابت اونها سپاسگزار باشی با احساس خوشبختی همراهه . اما قدردانی بیشتر از اینکه ذاتی باشه ، آموختنیه …
و از همون بچگی باید به بچه ها قدردانی رو یاد بدیم که وقتی بزرگ میشن فکر نکنن هرکسی هر لطفی بهشون کرد وظیفه ش بوده و در گذر زمان ، لطف مکرر دیگران ، نشه وظیفه مقررشون .
اما چطور میشه خصلت قدرشناسی رو تو وجود بچه ها کاشت ؟
با پنج مسیر ساده و کاربردی
۱) قبل از اینکه بخواید از کسی تشکر کنه ، بهش کمک کنید تا بفهمه چرا ابراز قدردانی تو زندگی مهمه !
ازش بپرسید تا حالا فکر کردی تشکر کردن چه لزومی داره ! و می دونی چرا وقتی کسی کار خوبی برات می کنه ، بهت میگم ازش تشکر کن !؟
۲) مدلینگ
شاید بچه ها شنونده های خوبی نباشن ، اما تا دلتون بخواد مقلدهای خوبین
۳) سپاسگذاری بی درنگ
اینطوریه که ؛ هرچی ” متشکرم ، مرسی ، چقدر خوب بود ، دستت درد نکنه که اینقدر رحمت می کشی ، و سپاسگذارم رو بیشتر ببینن و بعد از هر لطفی ” یه ممنون عزیزم ” تو خونه در جریان باشه ، بچه نخواد هم یاد میگیره که هرکی کار خوبی در حق ما کرد باید تشکر کنیم.
۴) تمرین سپاسگذاری
مواقع بازی یا نقاشی یه قلم کاغذ بردارید و با همراهی کودک تمرین سپاسگذاری کنید .
مثلا اگر میتونه بنویسه باهم لیست کارهایی که بابتش باید از هم تشکر کنید رو بنویسید و اگر نوشتن بلد نیست ، سپاسگذاری رو نقاشی کنه .
مثلا :
از دخترم بابت اینکه در شستن میده ها کمکم کرد ، متشکرم .
از پدرم بابت اینکه خوراکی مورد علاقم رو خرید ، متشکرم .
تمرین سپاسگذاری ، یعنی نهادینه کردن قدرشناسی
۵ ) از شوخی واسه یادآوری قدردانی استفاده کن .
با صدایی کودکانه از خودمون تو خونه تشکر می کنیم تا یادآوری بشه . مثلا ” مرسی مامان که امروز غذای مورد علاقه پسرت رو پختی ”
مخلص کلام
نمک نشناس ترین آدم ها کسایی هستن که در برابر کاری که براشون انجام میدی ، میگن میخواستی اینکارو نکنی ! و بدی آدم نمک نشناس هم اینکه وقتی یاد کارایی که براش کردی میفتی ، از خودت بیشتر بدت میاد تا اون
پس واسه شکستن این چرخه معیوب هم که شده ، قدرشناسی رو یاد بدیم ….
